ეპიზოდი 2 – წაბლისფერთმიანი

ცხარე საჭმელები გიყვართ? ფახიტასზე რას იტყვით, ქათმით და ბევრი ბოსტნეულით.

წინა კვირას ჩემს კურსელებს შევხვდი შემთხვევით. ჩემი ბლოგის პირველი პოსტი მათაც წაუკითხავთ და „რამე გემრიელის“ გარეშე რომ ვერ გამოვძვრებოდი თავიდანვე მივხვდი. პრინციპში ასეთ მონდომებებს ყოველთვის მივესალმები.

ბავშვობაში ცხარე საჭმელს ვერ ვჭამდი, საჭმელზე ცხარე ცრემლებით ვტიროდი და იყო ერთი მოთქმა-გოდება ამ ამბის გამო. არ ვიცი რომელიმე ჩემი შორეული მეგრელი წინაპრის (გამორიცხულია ასეთი რომელიმე ქართველს არ ჰყავდეს) გენმა იმძლავრა თუ რამე სხვა სახის გარდატეხა მოხდა ჩემს გემოვნებაში, მაგრამ ფაქტია, ცხარე საკვები უკიდეგანოდ შემიყვარდა.

დღეს ზუსტად რამე გემრიელი და ცხარე მინდა მოვამზადო. ქართულ სამზარეულოს დიდად არ ვწყალობ, ოსტრი გამორიცხულია. თან სიტყვა „ოსტრის“ მიმართ იგივე დამოკიდებულება მაქვს, როგორიც კაცების მიმართ, რომლებიც ცოლებს სცემენ. ჰო, ფანტაზიას არასდროს ვუჩიოდი.

ფახიტასი მექსიკური სამზარეულოს გამორჩეული წევრია. იყო მექსიკელი ნიშნავს იყო თითქმის ამერიკელი,  შენი მშობლიური ენა იყოს ესპანური და შენი წინაპრები მაის ტომიდან იყვნენ. რაც იგივეა აცხობდე შოკოლადის ნამცხვარს, რომელზეც ყველა გიჟდება, შენ კიდევ ამ ნამცხვარს წიწაკა გაურიო.

სიტყვაზე მენდეთ ამაზე ამაღელვებელს და პიკანტურს ბევრს ვერაფერს გასინჯავთ, თუმცა დესერტად რამე უფრო მსუბუქი მინდა მოვამზადო, ამდენი ბედნიერება ერთად რთული გადასატანი რომ არ იყოს.

სამზარეულოს შუაგულში ვდგავარ თვალებდახუჭული და მექსიკელებს მადლობას ვუგზავნი ფახიტასის შექმნისთვის. რიტუალი შესრულებულია.

ქათმის ხორცი საშუალო ზომის ნაჭრებად დავჭერი. ცოტა ხანს ლიმონის წვენში და შავ წიწაკაში გავაჩერებ, რომ ხორცი წვნიანი და ოდნავ განსხვავებული გემოსი გამოვიდეს. ამასობაში ხახვი და ფერადი ბულგარულები დავჭერი მოზრდილ ნაჭრებად. გახურებულ ტაფაზე ქათმის ნაჭრები ავაშიშხინე, კარგად რომ დაიბრაწა ხახვი და ბულგარული მოვაყარე და ავურიე.

ბოსტნეულს ბევრი მოთუშვა არ სჭირდება. 2 წუთი საკმარისია. სანამ ცეცხლიდან გამოდგავდე ფახიტასს აუცილებლად სჭირდება ორეგანო, ტაბასკო ან ცხარე ჩილის სოუსი და მარილი გემოვნებით.

ბოლო დროს ჩემს სამზარეულოში ისეთები ხდება, მეშინია მეზობლებმა არ მიჩივლონ და არ გამასახლონ. ისეთი არაფერი იფიქროთ, უბრალოდ ჭამა სიამოვნებათაგან ერთ-ერთი ყველაზე საჭირო სიამოვნებაა. პრინციპში, შეგიძლიათ იფიქროთ კიდეც.

ფანჯარა ფართოდ გამოვაღე. დაე, ყველამ იცოდეს რა ხდება შვინშტაიგერების ოჯახში. ახლა უფრო ბედნიერი მოვამზადებ დესერტს.

დღეს მარტივი და გემრიელი ფრანგული კრეპი უნდა მოვამზადო ხილითა და ნაყინით.

ბლინის ცომი მარტივი მოსამზადებელია. ჩაუძახეთ ბლენდერში კვერცხი, რძე, ფქვილი, ცოტა ზეთი და მზადაა. გამომცხვარი ცომი ისეთი სიფრიფანა უნდა იყოს, როგორიც გაზაფხულზე ჩასაცმელი გამჭვირვალე „კალგოტკა“. არა, უცნაური მაგალითების მოყვანა ნამდვილად მეხერხება. ოქროსფერი ფირფიტების მთა დავაყენე.

ამასობაში გიგის როხროხი მესმის სადარბაზოდან. გიგი ერთადერთი ბიჭი იყო ჩვენს ჯგუფში. გაწამებული გვყავდა გოგოებს. აუ გიგი, მანიკური არ გაქვს, კალგოტკა გამეხა, ეს რომ ვკითხეთ, მიხვდა ჩვენთან ომს აზრი არ ჰქონდა და დაგვიძმაკაცდა. ბოლოს იქამდე მივიყვანეთ კლინიკისა და მაკის ტონალურ კრემებს სტრუქტურით არჩევდა. გიგი 5 წელია არ მინახავს. გერმანიაში იყო წასული სასწავლებლად. კარი რომ გავაღე და დავინახე, მივხვდი იქ მარტო გოგოებთან ერთად აღარ სწავლობდა. ისე გამოიყურებოდა, რამდენიმე წამი ღიმილშემხმარი სახით ვიდექი. „როგორ ხარ შეჩემა“ გადაიროხროხა და გაიკრიჭა. არა, ისევ ის ძმაა, დაა, დაქალია, დაქალის და და დის დაქალია. ამას გერმანია კი არა სულ რომ თაფლისა და რძის აბაზანებში აბანაო, მონა ქალები დაუყენო და მარაო ანიავებინო არ შეიცვლება, ვუთხარი გოგოებს.

გავიხსენეთ „პადზემკაში“ გამომცხვარი ფენოვანი ხაჭაპური და 50 თეთრად ნაყიდი კოკა-კოლა, ბოშა ბავშვები ტალახიანი ხელებით, დაქსეროქსებული კონსპექტები და ცალ-ცალი კედებით სიარული. ძველი ფოტოებიც დავათვალიერეთ ძალიან გამხდრები და თმაშეუღებავები რომ ვართ. ერთ ფოტოზე მზე ხელით გვიჭირავს ოც კაცს. უფრო სწორი იქნება ვთქვა, ცხრამეტ ქალს და ერთ კაცს.

სამზარეულოში გავედი, კრეპები უნდა მოვამზადო. გამომცხვარ ცომს ნუთელა გადავუსვი, ბანანი და მარწვი შემოვალაგე და გადავახვიე. ზემოდან ცოტა თხევადი შოკოლადი, ვანილის ნაყინის ბურთები და ფრანგული კრეპი მზად არის.

ისე, რა გინდოდა არქეოლოგიურზე, შენი ადგილი სამზარეულოშია, მითხრა გიგიმ და კრეპის ნახევრი პირში ჩაიტენა. ჰოდა, გადავწყვიტე კულინირიის შესწავლას უფრო მეტი სერიოზულობით მოვეკიდო, რაც იმას ნიშნავს რომ მეტი დრო და მეტი რეცეპტი მჭირდება. ჭამა ჩემზეა, თქვა და პირი ისე ჰქონდა გამოტენილი გაცინება ვეღარ შეძლო.

ღამე, რა თქმა უნდა, გვიან დავიშალეთ და 12 საათზე ძლივს ავწიე თავი ბალიშიდან. კარებზე ზარია, დენის ქვითარი მოიტანეს. თმააჩეჩილმა მთქნარებით გავაღე კარი და ქვითარი ავიღე.

კარზე პატარა ფურცელი იყო მიკრული – „თქვენი სამზარეულოდან გამოსული არომატების სუნი ჩემს ნერვულ სისტემაზე  ცუდ გავლენას ახდენს“. ერთი სართულით ზემოთ.

ჰო, გამახსენდა ერთი კვირის წინ ახალი მეზობელი გადმოვიდა. წაბლისფერი თმა აქვს, გვერდზე გადავარცხნილი და ლიფტში საოცარი სუნამოს სურნელს ტოვებს.

ეპიზოდი 1 – სანამ ახალი მეზობელი გამოჩნდებოდა

ვისაც სახლი გაგირემონტებიათ კარგად გეცოდინებათ რა მომაბეზრებელ და ნერვების მომშლელ პროცესთან არის ეს ყველაფერი დაკავშირებული. ამიტომ, სხვა ადამიანების გამოცდილება გავითვალისწინე და ეს საქმე პროფესიონალებს მივანდე.

ზუსტად 3 თვეში ახალი ბინის კარის ზღურბლთან ვიდექი და შვიდამდე ვითვლიდი, რომ მარჯვენა ფეხი შემედგა ჩემს სამფლობელოში.

ყველაფერი ისეა, როგორც მინდოდა, პასტელის ფერები, მინიმალური ავეჯი, მინი კინოთეატრის ოთახი, გამწვანებულ-გაყვავილებული ვერანდა და ჩემი სამფლობელო, სამზარეულო თავისი დიდებულებით.

ბიგბენმიხატულ ჭიქაში ყავა დავისხი და ვერანდაზე გავედი. აპრილია, თბილა, თან მეთხუთმეტე სართულიდან თბილისის იდეალური ხედი იშლება. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თოთქოს სამყარო ექვს დღეში შევქმენი და მეშვიდე დღეს თავს დასვენების უფლება მივეცი.

ჯერ დილის 9 საათია, საღამოს მეგობრებს ველოდები ახალსახლობაზე. ვიცი, რომ გუდვილის და სმარტის მზა საჭმელებით ვერ გამოვძვრები, ვერც მარტო ბევრი სასმელით. ამიტომ ის დროა ჩავხტე ჩემს 2000-იანების მანქანაში მარკეტისკენ გავქროლდე.

დიდი ურიკა ავიღე, რა დააპურებს სამსახურდან დამშეულ ათ მეგობარს.

მენიუში გვექნება საქონლის ხორცის სტეიკი, გარნირად მსუბუქი ბოსტნეულის სალათი და მექსიკურად შემწვარი ცხარე კარტოფილი.

დესერტად მწარე შოკოლადის ბრაუნი მინდა მოვამზადო, ვანილის ნაყინთან და მარწყვთან ერთად.

ხორცის განყოფილებისკენ წავედი და სასტეიკე ნაჭრები საგულდაგულოდ შევარჩიე. თაროდან შავი წიწაკის მარცვლები გამოვაძვრინე და ზეითუნის ზეთიც ვიპოვე ზედა თაროზე.

ჩემი ამბავი რომ ვიცი, შეიძლება თაროების თვალიერებაში გავატარო მთელი დღე, ამიტომ სასწრაფოდ დავიწყე ბოსტნეულის შერჩევა. მოზრდილი კარტოფილები, როზმარინი სტეიკისთვის, ორეგანო, ნიორი, დაღერღილი წითელი წიწაკა, სალათის ფოთლები, პომიდორი ჩერი, რუკოლა ლაიმი და ლიმონი კალათში ჩავყარე.

ბრაუნისთვისაც არ უნდა დამავიწყდეს ინგრედიენტების ყიდვა, სასწრაფო წესით ჩამოვუარე საჭირო თაროებს.

სტეიკი წითელი ღვინის გარეშე აბა ვის წარმოუდგენია და წითელი მშრალი საფერავი კაბერნეც ჩავდე კალათში.

სახლში გაორმაგებული ენერგიით სავსე მივედი. საყიდლებზე სიარული ენერგიით მავსებს. ამის გამო ჩემი მეგობრები ფიქრობენ, ცოტა გიჟი ვარ, მაგრამ სიმართლე გითხრათ, მგონი  ზუსტად ამის გამო ვუყვარვარ.

რისი გამზადებაც შემიძლია დროულად უნდა მოვაზამდო, არ მიყვარს მე რომ სამზარეულოში ვარ და სხვები უჩემოდ მხიარულობენ. თან კაციშვილი არაა ჩემი დამხმარე. ყველა ჩემი მეგობარი ფაქტიურად „კვერცხს ნაჭუჭიანად წვავს“.

პირველი, რაც შემიძლია გავაკეთო ბრაუნის ცომია. კვერცხის ცილა და გულები გავაცალკევე, ცილისგან ფუმფულა ბეზე ამოვიყვანე, ნელ-ნელა შევურიე შაქარი და კვერცხის გულები. ამასობაში შავი შოკოლადი და კარაქი გავადნე ორთქლის აბაზანაზე და ბეზეს შევურიე. მოვაცერი ფქვილი, გამაფხვიერებელი და ვანილი ბოლო აკორდად. კოვზიდან ისე გადმოდის შოკოლადის ჩანჩქერი გეგონება.

ჩემი სტუმრები ნელ-ნელა იკრიბებიან, ის დროა ხორცის დამუშავება დავიწყო. ზეითუნის ზეთი, შავი წიწაკა, მარილი, როზმარინი და ლიმონის წვენი ერთმანეთში ავურიე და სტეიკის ნაჭრებზე კარგად გადავანაწილე. ცოტა ხანს მაცივარში შევინახავ. გემოებიც გაუჯდება და სანამ ყველა შეიკრიბება სალათისა და მექსიკური კარტოფილის მომზადებასაც მოვასწრებ.

სალათის ფოთლები და რუკოლა დავტეხე, პატარა პომიდვრები შუაზე გავჭერი, თასში ჩავყარე, ლაიმის წვენი და ცოტა ბალზამიკო მოვასხი, ცოტაც მარილი და  ბოსტნეულის მსუბუქი სალათი მზად არის.

ახლა მექსიკურ კარტოფილს მივხედავ. დიდი ზომის კარტოფილები სიგრძეზე დავჭერი, დაღერღილი წითელი წიწაკა, ცოტა ზეითუნის ზეთი, მარილი, ორეგანო და ნიორი შევურიე, ჟარონაზე ჩავამწკრივე და ღუმელში შევდგი. სანამ კარტოფილი გამზადდება სტეკიმა უნდა მოუსწროს. რამე თუ შემეშალა სირცხვილის დაფაზე გამომაკრავენ ჩემი მეგობრები. იცოცხლე, გემოვნება კი აქვთ შესაშური.

კარგად გახურებულ ტაფაზე სტეიკის გამზადებული ნაჭრები დავალაგე. ამ დროს მთავარია კარგი გამწოვი გქონდეს სახლში და ყოველი შემთხვევისის ცეცხლმაქრიც. 3-4 წუთი საკმარისია, რომ სტეიკის თითო მხარე შეიწვას, ვუხსნი ნინჩოს და ისეთი სახით მიყურებს გეგონება კვანტურ ფიზიკაზე ველაპარაკებოდე. შენგან ქალი არ გამოვა, ვუთხარი უჟმურად და ტაფაზე სტეიკი გადავატრიალე. კულინარიაზე არა, მაგრამ მაღალ მოდაზე ნინჩოს საათობით შეუძლია ილაპარაკოს. მოდის კვირეულზე ვის რა ეცვა, ესვა და ესხა ზეპირად იცის. სულ იმას ჩამჩიჩინებს, რომ ცხრა-ათი წყვილი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი აუცილებლად უნდა მელაგოს გარდერობში. აი, მაგ დროს მე ვუყურებ ისე, თოთქოს ის მელაპარაკებოდეს კვანტურ ფიზიკაზე.

ამასობაში ჩემი სტეიკები უკვე მზად არის. თეფშზე ისე გადმოვიტანე წვეთი ცხიმი არსად დასხმულიყო ზედმეტად. გვერდით მექსიკური კარტოფილის რამდენიმე ნაჭერი და სალათი შემოვულაგე. ისე გამოიყურება, ვფიქრობ, რა ნამუსით უნდა ჭამოს ადამიანმა ეს ხელოვნების ნიმუში.

დავიხოცეთ შიმშილით, გამომძახა მისაღები ოთხიდან სალომემ. ზუსტად 15 წუთში ცარიელი და ჭუჭყიანი თეფშები საცოდავად, ჩემი მეგობრები კი ბედნიერი და დანაყრებული სახეებით მიყურებდნენ.

როგორც ყოველთვის, იმ საღამოსაც ბევრი ვიცინეთ, დავლიეთ ტკბილი მოგობების და ჩუმი ჩანაფიქრების. ყოფილების და ამჟამინდელების.

შუაღამისას ვერანდაზე ვისხედით და ბრაუნს ვჭამდით, ვანილის ნაყინითა და მარწყვით. ამ შუაღამეს ამდენ კალორიას რომ ვიღებ ღირსი ვარ არმანის ლურჯი კაბა აღარ შემეკრას, თქვა ნინჩომ და ისეთი სახეებით გავხედეთ, მიხვდა, რომ უნდა მოეკეტა. სადაქალოში ყველას გვყავს ორი თუ არა ერთი ნინჩო მაინც.

ჩემი ვერანდიდან პირველად ვხედავდი ვარსკვლავებით სავსე აპრილის ღამის ცას. ტელესკოპი უნდა ვიყიდო, ასეთი ღამეების გამაზვა არ ღირს, ვიფიქრე და ამაზონის სქროლვა დავიწყე.